Istnieje ścisły związek  między spożywanym produktem zawierającym węglowodany, a poziomem glukozy we krwi. Zależność tę wykorzystano tworząc pojęcie indeksu glikemicznego (IG). Węglowodany znajdują się w większości produktów żywnościowych w postaci cukrów prostych, np. glukoza, fruktoza, galaktoza i złożonych, np. sacharoza, laktoza, skrobia, celuloza. Prawie wszystkie są trawione, zamieniane na glukozę i w tej postaci wędrują do krwi.

Indeks glikemiczny wskazuje, jak szybko, po zjedzeniu danego produktu węglowodanowego, podnosi się poziom glukozy we krwi. Wartość IG dla poszczególnych produktów waha się od 0 - 100 i wyraża się w procentach. Za wzorzec przyjęto glukozę , której IG = 100.

Możesz spotkać się ze słowem – kazeina; kryje się ona również pod nazwą „białka mleka”. Czytaj etykiety, by wiedzieć czy masz z nią do czynienia. Jest głównym alergenem mlecznym. Jej druga strona medalu to zastosowanie w przemyśle – przeczytaj gdzie.

Kazeina jest najważniejszym białkiem mleka. Stanowi ona około ¾ ogólnej ilości białek mleka. Zawartość w mleku krowim wynosi 2,4-2,6%. Skład elementarny kazeiny to: węgiel C (53%), wodór H (7%), tlen O (22%), azot N (15,65%), siarka S (0,76%), fosfor P (0,8550%). Kazeina jest białkiem najbardziej przydatnym jako materiał budulcowy do syntezy hemoglobiny i białek osocza krwi. Po spożyciu mleka tworzy ona w żołądku skrzep, który jest bardziej podatny na działanie enzymów trawiennych niż, np.: białka w produktach mięsnych.

Czy cebula jest stara jak świat? Jakie ma właściwości? Komu służy? I, wreszcie, jak stosować cebulę w codziennej diecie? Zapraszamy do lektury

Odrobina historii

Cebula pojawiła się w 3500r. p.n.e. Uchodziła za jedne z niewielu pokarmów, który nie psuł się podczas zimy. Nasi przodkowie docenili trwałość tego warzywa i zaczęli je uprawiać w celach spożywczych. Widniała w spisie pokarmów robotników egipskich, jako produkt dodający "chęci do pracy". Nieznana jest data rozpoczęcia uprawy w Polsce, wiadomo jednak że była spożywana od XIV wieku.